Dag Dialoog in het Wereldhuis: een verslag        

DiA deed natuurlijk mee aan de Dag van de Dialoog op 8 november. Het thema van de Dag van de Dialoog was: ‘hier en ik op mijn plek’. Voor de mensen van het Wereldhuis wel een heel bijzonder thema. Verder merken we op dat we het thema van de Dag van de Dialoog niet zo makkelijk in het Engels kan vertalen.
Meer foto’s vindt u hier

Enkele opmerkingen:

Wat is je favoriete plek: het Wereldhuis. ‘ Het voelt hier als thuiskomen.’

‘ Overal waar ik me gelukkig voel en waar ik leuke mensen kan ontmoeten.’

‘Ik wil niets zeggen, deze bijeenkomst zal ook wel niets oplossen. Ik zwerf al 35 jaar in Nederland over straat. Op de een of andere manier was deze man er wel trots op dat hij zolang op een dergelijke wijze overleeft. In zijn woorden: ‘je moet nooit je echte naam opgeven en altijd liegen’.

Een jonge vrouw vertelde dat zij naar Nederland was gekomen en met een man was getrouwd. Hij mishandelde haar, ze was bij hem weggegaan (binnen de drie jaar termijn) en verloor zo haar recht op een verblijfvergunning. Ze heeft nog familie, maar ze zei: ‘van je familie moet je het niet hebben’ . De groep concludeerde: ‘je moet je eigen oplossing zoeken en de hand aanpakken als iemand je wil helpen.’

Wat maakt dat je je op je plaats voelt? De deelnemers begonnen te vertellen over dat zij gehinderd worden door anderen om zich op hun plek te voelen. Een jonge man uit Kameroen gaf een leuk voorbeeld. Hij was eens in de disco toen hij een bloedmooie vrouw zag. Hij vroeg haar ten dans en het swingde geweldig. Toen kwam er een andere man tussen hen in staan. Hij deed voor hoe. Daarna gaf hij nog een voorbeeld. In Parijs voelde hij zich niet op zijn plek, want de fransen weigeren vaak engels te praten. De andere begonnen te vertellen dat zij zich zo vaak nutteloos voelen. Ze willen wat doen, werken. Als illegaal mag je eigenlijk niet eens vrijwilligerswerk doen. En men kan ook best bijdragen. Er is iemand die dansles kan geven, een ander kan koken, een aantal kunnen kleding naaien. We kwamen op het idee om naast het Wereldhuis ook een Talentenhuis op te richten.

Daarna verder in dialoog in de Galagkamer van de Protestantse Diaconie

Dakhebbenden en dak-, en thuislozen over hier ben ik op mijn plek. Er werden verhalen verteld over de verbinding met de natuur: vogels die in je tent broodkruimels komen eten. Maar ook: hoe je weg wordt gejaagd, omdat je in Nederland niet wild mag camperen. Een dakloze tegen de agent: ‘ik begrijp ook wel dat u dit moet doen van uw baas en van de ambtenaar van het Stadsdeel’ De droom: een camping voor daklozen. Een idee: een dialoog tussen de ambtenaren openbare ruimte, de voorzitter van het stadsdeel en de daklozen.

Een andere groep: ‘ Ik heb genoten om bij jullie een dialoogtafel voor te zitten. Ik had een Engelstalige groep. Het was wel werken om er een positieve draai aan te geven richting dromen…er waren een aantal die niet konden dromen…daar er niets meer te dromen was….tja..dat is iets wat me wel bij blijft…en tevens mooi dat iemand anders hierop reageerde toen ik iedereen aan het eind vroeg hoe ze het hadden ervaren zei ‘ik hoop dat niemand ooit zijn dromen kwijt zal raken’…prachtig toch….’